Как привлечь туристов в Бобруйск?

[Зяма]

Лю́блінская у́нія — пагадненьне аб аб'яднаньні Каралеўства Польскага і Вялікага княства Літоўскага ў фэдэратыўную дзяржаву (Рэч Паспалітая абодвух народаў).
Заключанае 28 чэрвеня 1569 году і 1 ліпеня таго ж году зацьверджана асобна дэпутатамі польскага і літоўскага сеймаў на сейме, скліканым у Любліне Жыгімонтам Аўгустам.



У 1558 годзе Расея пачала вайну зь Лівонскім ордэнам. 10 студзеня 1569 году пачаўся Люблінскі Сойм, які зацягнуўся на 6 месяцаў. Кожны з бакоў ставіў свае ўмовы, якія не прымаліся супрацьлеглым. Ніхто не саступаў. Калі паслы Вялікага княства ўбачылі пагрозу гвалтоўнага заключэньня уніі на непрымальных для іх умовах, яны 1 сакавіка 1569 году пакінулі Люблін. І тут польскі бок пайшоў на дэманстрацыю сілы. Скарыстаўшы цяжкае зьнешнепалітычнае становішча Княства, польскія фэадалы дабіліся ад Жыгімонта Аўгуста выданьня ўказаў аб далучэньні да каралеўства Польскага Падляшша, Валыні, Падольля й Кіеўшчыны. Тэрыторыя Княства звузілася ў асноўным да летувіскіх і беларускіх зямель. Супольны Сейм распачаў работу, і 1 ліпеня 1569 году быў падпісаны акт Люблінскай уніі. Згодна з уніяй, Вялікае княства Літоўскае й Польшча злучаліся ў адзін дзяржаўны арганізм — Рэч Паспалітую на чале з адным выбраным гаспадаром. Кароль павінен быў даваць адну прысягу для Польшчы й для княства. Асобны сейм Вялікага княства Літоўскага скасоўваўся. Агульныя сеймы павінны былі склікацца толькі ў Польшчы. Унія абвясьціла ўвядзеньне адзінае манэты, дазвол усім жыхарам дзяржавы набываць маёнткі, зямлю ў любой частцы Рэчы Паспалітай. Павінна была стаць агульнай зьнешняя палітыка.

[Ссылки могут видеть только зарегистрированные пользователи]

[Зяма]

Лю́блинская у́ния (польск. Unia lubelska, белор. Люблiнская вунiя, лит. Liublino unija) — соглашение об объединении Королевства Польского и Великого княжества Литовского в федеративное государство (Rzeczpospolita Obojga Narodów — Речь Посполита Обоих Народов). Заключено 28 июня 1569 и 1 июля этого года утверждено раздельно депутатами польского и литовского сеймов на сейме, созванном в городе Люблин (польск. Lublin) Сигизмундом Августом. Сейм начался в январе и продолжался с перерывами до августа из-за борьбы польской шляхты за доминирование, литовских вельмож — за сохранение самостоятельности. Сигизмунд Август сломил сопротивление элиты Великого княжества Литовского, передав Королевству Польскому Волынь, Подолье, Полесье и украинские земли, принадлежавшие ВкЛ.



Условия унии
Люблинская уния устанавливала единообразное государственное устройство во главе с монархом — избираемым королём польским и великим князем литовским, с общим сеймом и денежной системой. Войска, законодательство и судебная система, а также казна оставались раздельными. Официальным языком Литвы остался 'руський'.

Отдельные элементы самостоятельности Великого княжества Литовского постепенно утрачивались. Действие Люблинской унии формально прекратила Конституция 3 мая (1791), закрепившая трансформацию федеративного государства в унитарное.

Люблинской унии предшествовала Кревская уния 1385 — соглашение о династическом союзе между Великим княжеством Литовским и Польшей, по которому литовский великий князь Ягайло, вступив в брак с польской королевой Ядвигой, провозглашался польским королём.

Источник — «[Ссылки могут видеть только зарегистрированные пользователи]